به گزارش خبرنگار بام نیوز، کامیابی در فرایند پیچیده صعود، نیاز به مدیریت ا صولی و منطقی دارد که برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی را در بر می گیرد اما نقطه مقابل این رویکرد، احساس گرایی است که می تواند خطرناک باشد.
دربیشتر صعودهای ما، رگه هایی از احساس گرایی دیده می شود. برخی کلیشه های رایج صعودهای احساسی عبارتند از صعود برای اثبات خود به دیگران، دست یابی به شهرت و اعتبار، هم چشمی فردی، گروهی، باشگاهی و … ،
حمایت مالی اشخاص حقیقی یا حقوقی، تلافی برخی محرومیتها، نابرابریها یا تبعیضها و انتقام گرفتن از اشخاص حقیقی یا حقوقی.
برای دوری از این کلیشه ها، یادمان باشد که برای چه کوهپییمایی می کنیم:
نخست برای تندرستی جسمی و روانی و سپس لذت بردن از چالشهای حضور و فعالیت در طبیعت. درضمن بهتر است به جای تمرکز بر تفاوتهای کوه پیمایی با سایر ورزشها، کمی هم به شباهتهای آن به ورزشهای دیگر بیندیشیم.
به یاد آوریم که کوه پیمایی هم مانند دیگر ورزشها- و چه بسا بیش از آنها- نیازمند یادگیری دانش و مهارت و به دست آوردن آمادگی جسمی و روانی است،
تمرین پیوسته و تجربه روزافزون می خواهد و برای رسیدن به رده های بالای آن، زمان دراز و پشتکار بسیار لازم است.
لطفا بیشتر به مطالب مربوط به حفاظت کوهها و بخصوص حفظ گونه های گیاهی و جانوری توجه فرمائید.
با تشکر از اظهار نظرتان
لطفا اگر دسترسی به افرادی دارید که بتوانند محتوا تولید نمایند ارتباط بدید با کمال میل آمادگی پرداختن به موضوعات اشاره شده هستیم